Ήταν κουρασμένοι με Μπορντό;

Καιρό είχαμε να δούμε τον Ολυμπιακό να βγάζει τόσο τσαμπουκά στο παιχνίδι του. Η πρόκριση δεν ήρθε τελικά, αλλά οι παίκτες του θρύλου τα έδωσαν όλα και αυτό είναι που μετράει.
Αυτό ζητάει ο κόσμος σε κάθε αγώνα… Κάποιοι πήγαν καλύτερα από πλευράς απόδοσης, αλλά όλοι έπαιξαν με ψυχή. Αυτό που τους φωνάζουμε κι εμείς και ο κόσμος τόσο καιρό τώρα. Τους είδαμε να μπαίνουν δυνατά στις προσωπικές μονομαχίες, να βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά, είδαμε, επιτέλους, μια ομάδα με νεύρο κι ας πήραν συνολικά 8 κάρτες, εκ των οποίων οι δύο κόκκινες.
Δεν είδαμε κουρασμένα και άψυχα κορμιά στο γήπεδο. Είδαμε παίκτες που το μάτι τους γυάλιζε που έριξαν τις κλωτσιές και τα μπινελίκια τους εκεί που χρειάστηκε ακόμη και στον Πορτογάλο διαιτητή. Κι επειδή έχει γίνει πολλή κουβέντα για τη φυσική κατάσταση να θέσουμε κι ένα ερώτημα. Πως γίνεται ο Ολυμπιακός να μην έχει αποθέματα δυνάμεων και στα δύο παιχνίδια με τη Μπορντό οι παίκτες του να τρέχουν συνολικά περισσότερο από τους αντιπάλους τους;
Μήπως όταν θέλουν, μπορούν; Πως γίνεται όταν το κίνητρο είναι μεγάλο, όπως χθες, να τρέχουν όλοι σαν τρελοί μέχρι το τελευταίο σφύριγμα; Αν είχαν κάνει το ίδιο σε όλα τα παιχνίδια μήπως όλα φέτος είχαν κυλήσει διαφορετικά;Και κάτι τελευταίο: Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ορισμένοι μέσα κι έξω από το Ρέντη ότι το σύστημα που ταιριάζει διαχρονικά στον Ολυμπιακό είναι το 4-4-2 ; Ο θρύλος είναι ομάδα που ξέρει να επιτίθεται, όχι να περιμένει τον αντίπαλο και να ψάχνει αντεπιθέσεις. Αυτά είναι για τις μικρές ομάδες. Ας τα σκεφτούν αυτά οι αρμόδιοι και πριν από το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ.