Τις πταίει κύριε Ιβκοβιτς;

Πρωταπριλιά και δεν είναι ψέμα… Ο Ολυμπιακός βρίσκεται εκτός Final 4, δεν θα ταξιδέψει στη Βαρκελώνη όπως ο ίδιος γέμισε με προσδοκίες και όνειρα τον κόσμο του, γιατί… το Αν θεωρείσαι καλύτερος, ποιοτικότερος, εμπειρότερος, ΠΡΕΠΕΙ να αποδεικνύεις και στο παρκέ! Στο σύνολο της σειράς, σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια (ναι ακόμα και στο πρώτο) ο Ολυμπιακός ΔΕΝ ήταν καλύτερος. Και αν η εμφάνισή του στο δεύτερο ματς της σειράς, στο ΣΕΦ θεωρήθηκε "ναρκωμένος" από το +48 του πρώτου αγώνα, στα υπόλοιπα δύο στην Τοσκάνη δεν έπεισε στιγμή με την απόδοσή του ότι είναι ικανός, πολύ περισσότερο ότι αξίζει να περάσει εις βάρος της Σιένα. Την ώρα που όλος ο Πειραιά πανηγύριζε και τσιμπιόνταν για το εξωφρενικό 47-9 του ημιχρόνου στο πρώτο ματς, ο Σιμόνε Πιανιτζάνι άφηνε τους παίκτες του να εξευτελιστούν, να ταπεινωθούν αλλά και να θυμώσουν. "Διάβαζε" τον Ολυμπιακό, μάθαινε μέσα από μία ταπεινωτική ήττα με την οποία ασχολήθηκε ακόμα και ο Πικέ και τώρα πίνει κρασί στην πανέμορφη πόλη της Σιένα όντας θριαμβευτής. Αγωνιστικά δεν παίρνει ανάλυσης. Γιατί όλοι είναι βρασμώ, υπάρχουν νεύρα, δεν μπορείς να πεις και πολλά. Η Σιένα ήταν καλύτερη. Σκληρή ναι, με σφυρίγματα αλλοπρόσαλλα που ήταν στα μεταξύ φάουλ και αντιαθλητικού, αλλά ΚΑ-ΛΥ-ΤΕ-ΡΗ από τον Ολυμπιακό και δικαίως προκρίθηκε. Αυτό λογίζεται ως αποτυχία της ομάδας. Όσο καλή ομάδα κι αν είναι η Σιένα, είναι αποτυχία για τον Ολυμπιακό που αποκλείστηκε από τους Τοσκάνους, με πλεονέκτημα έδρας, με τέτοιον τρόπο… Μετά το ματς της Τρίτης, αυτό που φόβιζε είναι μήπως ξεκίνησε η "κοιλιά" για την ομάδα. Δεν είχε κάνει, καθώς στις αρχές, στους ομίλους η ομάδα ακόμα ήταν στο "χτίσιμό" της. Αλλά δεν νοείται να έχει αλλάξει μέσα μία εβδομάδα τόσο πολύ η εικόνα της. Δύο ματς άσχημα δεν είχε κάνει ποτέ μέχρι τώρα μετά και από "σφαλιάρα" μάλιστα. Ποτέ… Έκανε τώρα τρία. Για αυτό μας μπήκαν φόβοι… Ευθύνες… Βαραίνουν πολλούς. ΟΛΟΥΣ. Όταν όλοι πανηγυρίζαμε στα μεγάλα εκτός έδρας ματς του Top 16 και εξυμνούσαμε τον "Σοφό" και την ομαδική προσπάθεια, έτσι λοιπόν και οι ευθύνες μοιράζονται συλλογικά. Σε όλους. Από τον Ντούντα και τον πλέον έμπειρο της ομάδας, μέχρι τους Αγγελόπουλους και τον πλέον άπειρο και δίχως παραστάσεις παίκτη. Μοιράζονται έτσι γιατί ο κόσμος κουράστηκε. Να τον γεμίζουν με υποσχέσεις, προσδοκίες και μετά να τον "προδίδουν". Αναρωτιέστε γιατί δεν έχει κόσμο το ΣΕΦ; Το έχουν πει πολλές φορές. Τον κόσμο δεν τον εκφράζουν παίκτες λιπόψυχοι, καλοπληρωμένοι, που στα δύσκολα είναι άφαντοι, δίχως σθένος και τσαμπουκά. Που έχουν πήξει τον κόσμο στις δηλώσεις δίχως αντίκρισμα. Που την ύστατη ώρα δεν είναι εκεί… Ευθύνες έχει φυσικά και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Το ότι συγκαταλέγεται στους κορυφαίους προπονητής (αν όχι ο κορυφαίος) δεν σημαίνει ότι έχει το αλάθητο, πολύ περισσότερο ότι δεν έκανε λάθη στη σειρά. Ο Ντούντα-μας είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν παίκτης που έχει συνεργαστεί μαζί του-διατηρεί τη στρατηγική του, δεν την αλλάζει και παίρνει ρίσκα. Μα φαίνονταν τόσο μα τόσο ότι έπρεπε να βρει ένα τέχνασμα στη σειρά ώστε να μπερδέψει, να μπλοκάρει τον καλά διαβασμένο Πιανιτζάνι. Ένα παράδειγμα; Στα μάτια τα δικά μας δεν έχει λογική η αντικατάσταση του Χαλπερίν στα πρώτα λεπτά με τον Παπαλουκά. Λογική ούτε για την επίθεση, πόσο μάλλον για την άμυνα. Μήπως και η διοίκηση (και είναι προσωπική άποψη αυτή) έχει παραχαϊδέψει και καλομάθει τους παίκτες; Πραγματικά θα θέλαμε να δούμε μία κίνηση επίπληξης, προστίμου ή ότι κρίνουν αυτοί τέλος πάντων, ώστε να τους ταρακουνήσουν. Προς Θεού δεν λέμε με το παραμικρό ή μετά από οποιαδήποτε ήττα. Όταν όμως έχει μια σειρά αγώνων, μια σειρά και όχι ένα ματς νοκ άουτ (δηλαδή επαναλαμβάνονται οι εμφανίσεις) και βλέπεις σαν διοίκηση τέτοιες αντιδράσεις από αυτούς που περιμένεις να βγουν μπροστά, ε τότε… εμείς το εισπράττουμε αν μη τι άλλο ολίγο προκλητικό. Τώρα τι δείχνει το αύριο… Θέλει ψυχραιμία και να πρωτίστως να μπουν στο συρτάρι σκέψεις που θα καταστρέψουν την όλη προσπάθεια. Η χρονιά δεν τελείωσε και πρέπει όλοι να το καταλάβουν. Ο Ολυμπιακός διεκδικεί ακόμα δύο στόχους και μην ξεχνάει κανείς ότι ο ένας είναι ο κύριος, ο σημαντικός. Όλοι ήθελαν Final 4. Πάμε και διεκδικούμε εκεί ότι αξίζουμε. Ο στόχος ο κυρίαρχος όμως είναι το πρωτάθλημα και βάση αυτού "χτίστηκε" η ομάδα. Αντίδραση είναι το ζητούμενο. Αυτό θέλει να δει από δω και στο εξής ο κόσμος του Ολυμπιακού. Αντίδραση και να ματώνουν τα βαριά χαρτιά της ομάδας. Ο Σπανούλης ήταν κάκιστος στα τρία τελευταία ματς. Δεν μπορείς να του προσάψεις όμως ότι δεν σκίζεται. Από την Τοσκάνη το ίδιο και για τον Γκόρντον. Να δει και τους υπόλοιπους (μην πούμε συγκεκριμένους) θέλει ο κόσμος. Ενωμένοι όλοι μαζί και προχωράμε. Δεν τα μηδενίζουμε όλα. Αναλογίζεται ο καθένας τις ευθύνες του και προχωράμε πιο δυνατά, πιο "σφιχτά", πιο ψυχωμένα. Όσο πιο γρήγορα επιτευχθεί, τόσο καλύτερα. Και οι απαντήσεις από δω και πέρα… εκεί που πρέπει. Η πρώτη σε 15 μέρες ακριβώς!