Η αλυσίδα με τα λάθη

Οι κακές ομάδες κάνουν τις καλές ομάδες να φαντάζουν χειρότερες απʼ ό,τι είναι. Μία σίγουρη διαπίστωση από το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Κρόιτσλινγκεν, στο οποίο οι «ερυθρόλευκοι» νίκησαν με 15-5. Στο τέλος, ουδείς ήταν ευχαριστημένος. Και ούτε ο προπονητής της ομάδας ούτε οι παίκτες μπορούσαν να χαλαρώσουν παρά το γεγονός ότι επικράτησαν με 10 γκολ διαφορά
Σε τέτοια ματς, που δεν προσφέρουν το ενστικτώδες ανταγωνιστικό πεδίο το οποίο είναι για τα ομαδικά παιχνίδια ό,τι η σχετικότητα για τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, όταν δεν είσαι εκείνος που παίζει πρέπει να βρίσκεις κάτι για να σε απασχολεί. Ο Ολυμπιακός έφθασε σε μία νίκη που ήταν αυτονόητο ότι θα φθάσει. Παρʼ όλα αυτά, ο Θοδωρής Βλάχος έκανε λόγο για λάθη από έμπειρους παίκτες, που δεν έχει σημασία πόση σημασία έχουν κάνει: έπρεπε να τα αποφύγουν.
Η φάση που δημιούργησε τον μεγαλύτερο εκνευρισμό στην ομάδα, ήταν το δεύτερο γκολ της Κρόιτσλινγκεν. Για να έχει κάποιος, που δεν είδε το παιχνίδι, μία εικόνα για το πώς δέχθηκε το γκολ ο Ολυμπιακός, έτσι έγινε περίπου: οι «ερυθρόλευκοι» έκλεψαν μία μπάλα για να βγουν στην κόντρα, οι παίκτες του Σίρκο Ρελ επέστρεψαν, όλοι πλην του φουνταριστού, του Βάχο, που δεν γύριζε στην άμυνα ούτε στις οργανωμένες επιθέσεις, πόσω μάλλον σε φάσεις υψηλού ρυθμού. Ο Δημήτρης Μάζης άλλαξε την μπάλα με τον Τάσο Σχίζα και την πήρε πίσω: ο Ολυμπιακός είχε παίκτη παραπάνω σε αυτήν την περίπτωση και χώρο. Ο Μάζης ήταν ελεύθερος, σχεδόν χωρίς μπλοκ και σούταρε. Ο Σπασόγεβιτς απέκρουσε και έδωσε στον Βάχο, ο οποίος ήταν μόνος του στην άλλη πλευρά. Ο Σχίζας δεν τον πρόλαβε και ο Ελβετός φουνταριστός μείωσε σε 6-2.
Αυτή η φάση, στην οποία δεν φαίνεται ότι συνέβη κάτι το οποίο σηκώνει συζήτηση, ήταν εκείνη που έγιναν τα πιο παιδικά λάθη για λογαριασμό του Ολυμπιακού.
Ο Μάζης βρίσκεται στην ίδια ευθεία (αν και δεν υπάρχει ίδια ευθεία στην κίνηση) με τον Τάσο Σχίζα όταν δέχεται την μπάλα. Ο αμυντικός του Ολυμπιακού, που τελικά σουτάρει, δεν κάνει μισή κίνηση προς τα μπροστά, ώστε ο αρχηγός την ομάδα, που δίνει την μπάλα από τη θέση «2» στη θέση «3», να κάνει αυτό που πρέπει, δηλαδή να γυρίσει προς τα πίσω. Βεβαίως, αυτό μάλλον έπρεπε να το κάνει ούτως ή άλλως, για να βρεθεί κοντύτερα με τον ξεχασμένο φουνταριστό. Στο πόλο το κάλυμμα χνώτων είναι μεγάλη υπόθεση: δεν μπορείς να επιτίθεσαι αφειδώς. Χρειάζεται ισορροπία. Στις πλευρές, όταν ο ένας παίκτης κάνει εμπρόσθια κίνηση, ο άλλος πρέπει να κάνει οπίσθια. Οι πιθανότητες να σκοράρει μία ομάδα που έχει πλεονέκτημα είναι μικρότερες απʼ ό,τι στα υπόλοιπα παιχνίδια, πλην του ποδοσφαίρου, που οι παίκτες είναι περισσότεροι και ο χώρος μεγαλύτερος. Φανταστείτε μία ομάδα βόλεϊ χωρίς τον κεντρικό ή τον ακραίο της, σε μία φάση που πρέπει να αμυνθεί, ή μία οποιαδήποτε άμυνα με 4 παίκτες απέναντι σε πέντε στο μπάσκετ. Ή ακόμα και στο χάντμπολ.
Αυτή η φάση οδήγησε σε ένα γκολ που ο Θοδωρής Βλάχος θεωρεί ανεπίτρεπτο να δέχεται η ομάδα του: ανεπίτρεπτο να μην είναι ένας αμυντικός κοντά στον φουνταριστό, ανεπίτρεπτο ο πασέρ να μην έχει καλύψει χώρο προς την άμυνα, ανεπίτρεπτο ο σουτέρ να μην κερδίσει λίγα μέτρα, αφού έχει τον χώρο να το κάνει. Φυσικά είναι ένα μεμονωμένο παράδειγμα και, αν παιζόταν στοίχημα, θα ήταν ασφαλές να ποντάρεις ένα ποσό που δεν θα θεωρούσες μικρό ότι ο Ολυμπιακός δεν θα δεχθεί άλλο τέτοιο γκολ σε όλη τη χρονιά.