Γεννημένος νικητής ο αρχηγός!

Οποιος διαθέτει τις ελάχιστες μπασκετικές γνώσεις μπορεί με ευκολία να καταλάβει πως ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο πιο κομβικός παίκτης του Ολυμπιακού. Σε ένα ομαδικό άθλημα όπως το μπάσκετ δεν μπορεί να υπάρξει ταμπέλα «το Α και το Ω», ωστόσο σίγουρα η επιρροή του στον πρωταθλητή Ευρώπης είναι τεράστια εντός και εκτός παρκέ. Ο ηγέτης εξάλλου δεν φαίνεται μόνο στις τέσσερεις γραμμές του γηπέδου ή από το πόσους πόντους θα σκοράρει.
Ο Σπανούλης είναι άνθρωπος που θέλει να πετυχαίνει κάθε στόχο του και η παρουσία της ομάδας στο Λονδίνο ήταν εξαρχής πολύ ψηλά στην ιεραρχία των επιθυμιών του. Ο διεθνής γκαρντ μαζί με τον Περπέρογλου είναι οι μοναδικοί παίκτες ης ομάδας που ξέρουν τι χρειάζεται σε παιχνίδια σαν το προχθεσινό.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο και οι διαθέσεις του Σπανούλη φάνηκαν από την επόμενη μέρα του τέταρτου προημιτελικού. Τσαντίστηκε που δεν έπαιξε στα εφτά τελευταία λεπτά εκείνου του ματς, αλλά περισσότερο είχε τσαντιστεί με την κακή απόδοση που είχε και αυτό είναι το μεγάλο του μυστικό.
Η αυτοκριτική είναι στην ημερήσια διάταξη και την Κυριακή στην πρώτη προπόνηση μετά το ρεπό άπαντες έμειναν με ανοιχτό το στόμα από την προσπάθεια που κατέβαλε και το κάρφωμα που έριξε σε μία άσκηση (σπανίως καρφώνει ο Σπανούλης). Τη Δευτέρα με τον Πανελευσινιακό έμεινε στο παρκέ 32 λεπτά και αρκετοί αναρωτήθηκαν, αλλά ο ρυθμός είναι κάτι βασικό στην προετοιμασία του 30χρονου γκαρντ και για αυτό είχε ζητήσει από τον Μπαρτζώκα να παίξει πολλή ώρα.
Το βράδυ της Παρασκευής ο Σπανούλης δεν αισθανόταν άγχος, πίεση ή φόβο. Αντιθέτως, ήταν χαρούμενος που ολόκληρη η Ευρώπη θα είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει το κρεσέντο του. Από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο βρήκε επαφή με το καλάθι των Τούρκων και συνέχισε ανά τακτά χρονικά διαστήματα να σκοράρει φέρνοντας τον Ολυμπιακό όλο και πιο κοντά στο σκορ.
Ειδικά στην τρίτη περίοδο υπήρξαν στιγμές που περνούσε 2-3 αντιπάλους και έφτανε μέχρι το λέι απ με χαρακτηριστική άνεση. Ο Σπανούλης δεν βοήθησε πάντως μόνο με τους 19 πόντους του, αλλά δημιουργούσε συνεχώς για τους συμπαίκτες του ενώ παράλληλα απέφυγε τα αβίαστα λάθη (πλην μίας περίπτωσης).
Στα αποδυτήρια ήταν και πάλι αυτός που φρόντισε να καταλάβουν όλοι οι συμπαίκτες του τι είχαν καταφέρει και φυσικά όταν έφτασε η ώρα του καθιερωμένου σε τέτοιες περιπτώσεις «ζντο», ο αρχηγός ζήτησε από όλους (ακόμη και οι πρόεδροι βρίσκονταν μέσα εκείνη την ώρα) να ηρεμήσουν και τη σιγή έσπασε το δικό του «1, 2, 3» για να ακολουθήσει από όλους η ιαχή «Ολυμπιακός».