Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό

Πολλά γκολ και θέαμα είχαν υποσχεθεί ο Κετσπάγια και οι παίκτες κόντρα στην Σέριφ, αλλά δεν είδαμε τίποτα από τα δύο. Ο Ολυμπιακός έβαλε τις βάσεις στο πρώτο ματς στην Μολδαβία και είχε την ευκαιρία να κάνει πάρτι στην ρεβάνς στο Καραϊσκάκη. Όχι πάρτι δεν έκανε, αλλά ανάγκασε τον κόσμο να αποδοκιμάσει φωνάζοντας: "αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό". Και είναι αλήθεια ότι αλλιώς τον θέλουμε. Η ομάδα κατάφερε στο 82' να πετύχει ένα γκολ με τον Μήτρογλου και να πάρει τη νίκη, αλλά αυτό το θέαμα θα πρέπει να προβληματίσει τους πάντες.
Τι σύστημα έπαιζε ο Ολυμπιακός; Τι πλάνο είχε; Γιατί έπαιζε με έναν επιθετικό κόντρα σε αυτή την ομάδα; Πότε θα βγει μία φάση και από συνδυασμούς;
Φυσικά και δεν είμαστε αχάριστοι και πρώτα απ' όλα λέμε συγχαρητήρια για την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ. Σταματάμε εδώ, όμως και θα πούμε τα πράγματα με το όνομα τους πριν αρχίσουν τα ζόρικα παιχνίδια.
Πρώτα απ' όλα αν δεν προκρινόμαστε με αυτούς τους αστείους που παίξαμε θα ήμασταν για να πέφταμε στην θάλασσα του Πειραιά όλοι μαζί. Περιμέναμε όλοι να κάνουμε πάρτι και να γιορτάσουμε την επιστροφή μας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ με μία καλή εμφάνιση και με πολλά γκολ. Το είχαν υποσχεθεί και ο Κετσπάγια και οι παίκτες πριν την ρεβάνς με την Σέριφ. Τελικά τίποτα από τα δύο δεν έγινε και ο Ολυμπιακός προβλημάτισε και εκνεύρισε όσους είχαν την ατυχία να βρεθούν στο γήπεδο Καραϊσκάκη ή να δουν το ματς από την τηλεόραση.

Όταν το γήπεδο γεμίζει και ο κόσμος έχει "φτιαγμένος" για πάρτι μετά την ξεφτίλα και του βάζελου δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μην παίζεις μπάλα και να μην φορτώνεις με γκολ την αστεία Σέριφ. Δεύτερον πότε θα δημιουργήσει μία φάση η ομάδα από συνδυασμό και οργανωμένη προσπάθεια. Τρίτον αν δεν παίξει με δύο επιθετικούς με τους Μολδαβούς πότε θα παίξεις; Τέταρτον ο Κυριάκος Παπαδόπουλος γιατί πρέπει να "καεί" επειδή με το ζόρι πρέπει να γίνει χαφ; Σοβαρευτείτε όλοι, λοιπόν, τολμήστε περισσότερο. Ο Ολυμπιακός δεν είναι δυνατόν να παίζει φοβισμένα. Σε ολόκληρο πρώτο ημίχρονο σας ρωτάμε εσάς ποια φάση βγήκε από συνδυασμό. Ό,τι έγινε, έγινε από στημένες μπάλες και όχι από συνδυασμό. Ένα απόλυτο μηδέν.
Ούτε στα άκρα πήγαινε η μπάλα, ούτε από τα χαφ περνούσε, τίποτα. Και όλα αυτά σε ένα παιχνίδι που όλοι περιμέναμε γλέντι και το είχατε υποσχεθεί και εσείς οι ίδιοι. Κόντρα σε μία ομάδα που έδειξε ότι είναι πολύ κατώτερη από τον Θρύλο κι ενώ είχαμε το 0-2 της Μολδαβίας. Σίγουρη πρόκριση δηλαδή και εμείς προσέχαμε την άμυνα μας. Έτσι θα πάμε στους ομίλους; Κόντρα σε μεγαθήρια;
Αυτό με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο κόφτη τι όνειρο είναι; Δηλαδή ένα παιδί μόλις 17 χρονών που είναι στόπερ θα τον "κάψουμε" εμείς επειδή με το ζόρι θέλουμε να τον κάνουμε χαφ; Ας έπαιρνε τον Στολτίδη μαζί. Ελπίζαμε στην επανάληψη ότι κάτι θα γίνει, αλλά μία από τα ίδια. Ο Κετσπάγια στο 63' αποφάσισε να βάλει και τον Ντιόγκο μαζί με τον Μήτρογλου. Πράγματι η περιοχή γέμισε, αλλά τι να το κάνεις όταν δεν υπάρχει σχέδιο να φθάσει η μπάλα στην επίθεση; Στο 66' βγήκε αναγκαστικά ο Γκαλέτι και αντί να μπει ο Ζαϊρί μπήκε ο Γκαλίτσιος. Είναι να τρελαίνεται κανείς. Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε και με τους Μολδαβούς να χάνουν και οι ευκαιρίες για το γκολ. Τελικά βάλαμε ένα γκολ με τον Μήτρογλου στο 82', αλλά δεν αλλάζει αυτό την εικόνα. Ελπίζουμε να ήταν η τελευταία φορά που παρακολουθήσαμε αυτό το οικτρό θέαμα.