Μπαλαντέρ ο Μασάντο

Ο Αριέλ Ιμπαγάσα ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού στη Βέροια και ίσως ο κορυφαίος της πρεμιέρας του ελληνικού πρωταθλήματος. Αν ζητούσατε όμως από τους οπαδούς της ομάδας του Πειραιά να διαλέξουν τον παίκτη που τους εντυπωσίασε πιο πολύ, όμως, οι περισσότεροι θα επικέντρωναν την επιλογή τους στο όνομα Πάουλο Μασάντο. Με την έννοια ότι δεν θα μπορούσαν να πάνε στον Ιμπαγάσα από τη στιγμή γι' αυτόν γνωρίζουν ότι όταν είναι υγιής οι λέξεις πρωταγωνιστής και MVP είναι μάλλον συνώνυμες του Αργεντινού. Εντύπωση, μάλλον, θα τους προκαλούσε αν δεν ήταν καλός.
Ο Μασάντο, λοιπόν, ήταν αυτός που έκανε το μπαμ. Τίποτα σπουδαίο δεν έκανε, για να μην τρελαινόμαστε. Εκείνοι, όμως, που μπορούν να κρίνουν από μια κίνηση, από ένα κοντρόλ, μια ντρίμπλα ή μια επαφή της μπάλας καταλαβαίνουν αυτόματα πολλά. Κυρίως ότι ο Μασάντο επιβεβαιώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν το βιογραφικό του.
Πολύπλευρος, με δυνατότητα να παίξει σε δύο τρεις θέσεις. Ταχύς, κυρίως με την μπάλα και πάνω απ' όλα στις επιλογές του. Τεχνίτης, με δυνατότητα να διεισδύει στην αντίπαλη περιοχή ντριμπλάροντας ή κάνοντας μια έξυπνη κοντινή ή μακρινή μεταβίβαση.
Στον Ολυμπιακό δεν έχουν άδικο που τον προορίζουν για τρεις, τέσσερις θέσεις. Ξέρουν ότι μπορεί να γίνει ένας αντί Μιραλάς, ένα σούπερ 10άρι (θέση στην οποία έχει διακριθεί, εδώ που τα λέμε), και πολύτιμος μέσα ή έξω δεξιά.
Κανένας δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για το μέλλον. Με βάση αυτά που έχουμε δει, όμως, και κυρίως αυτά που κουβαλάει από το γαλλικό πρωτάθλημα ο Πορτογάλος, μπορούμε σίγουρα να πούμε ότι έχει τη δυνατότητα να γίνει κάποια στιγμή ο ηγέτης του Ολυμπιακού. Και έχοντας δίπλα του τον Ιμπαγάσα μπορεί να... μάθει να είναι πέρα από ένας καλός παίκτης και μια ηγετική παρουσία στα αποδυτήρια και τον αγωνιστικό χώρο.
Αν και βρισκόμαστε στο ξεκίνημα, μπορούμε να πούμε ότι είναι από τις καλύτερες μεταγραφές που έχει κάνει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια. Και το κυριότερο μια μεταγραφή ενός παίκτη που γουστάρει πολύ να παίζει γι' αυτή την ομάδα. Μεγάλη υπόθεση αυτό. Να βλέπει ο παίκτης την ομάδα και τον κόσμο της ως κίνητρα για να παίξει καλύτερα και όχι τα λεφτά της...