Πάμε για το επόμενο...

Tο 43ο πρωτάθλημα καθαρογράφτηκε και τυπικά από χθες στα κατάστιχα της ένδοξης και πλούσιας ερυθρόλευκης ιστορίας και μάλιστα με τον γραφικό χαρακτήρα ενός παίκτη-σύμβολο, του Νταβίντ Φουστέρ. Ο Ισπανός σκόραρε δύο φορές, ξύπνησε τα αισθήματα αγάπης και σεβασμού του ερυθρόλευκου λαού προς το πρόσωπό του και έφερε και μαθηματικά έναν ακόμα τίτλο στο Λιμάνι και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ, καθώς αυτή είναι η πιο γρήγορη κατάκτηση πρωταθλήματος στην ιστορία των Πειραιωτών.
Τυπική διαπίστωση και αυτή βεβαίως, καθώς οι Πειραιώτες έχουν κατακτήσει τον τίτλο πριν από την πρώτη παρέλαση, ενώ για όσους δεν εθελοτυφλούσαν, ο περίπατος διαφαινόταν απ’ την περίοδο που συζητούσαμε με τη διχάλα στο πόδι και διαβάζαμε τα νέα των ομάδων στις παραλίες.
Δεν χρειάζεται να είσαι άλλωστε ο Κάλχας για να προβλέψεις πως το πρωτάθλημα θα το κατακτήσει η ομάδα που έχει μακράν το καλύτερο ρόστερ. Η ομάδα που απέχει παρασάγγας οργανωτικά και επενδυτικά από τις υπόλοιπες. Η ομάδα που έχει μπροστάρη έναν άνθρωπο που μάχεται και δουλεύει καθημερινά με πάθος, όραμα και αληθινή αγάπη γι’ αυτήν.
Μη γελιόμαστε, λοιπόν, μάγκες. Οσο τα προαναφερθέντα υφίστανται στο Λιμάνι, η χαώδης διαφορά του Ολυμπιακού από τους υπόλοιπους θα παραμένει μη αναστρέψιμη, γιατί εκτός των άλλων, οι ανταγωνιστές έχουν επιλέξει λάθος δρόμο για να πλησιάσουν την ομάδα του Πειραιά. Αντί να φτιάξουν τις ομάδες τους, φτιάχνουν άλλοθι και αντί για επενδύσεις επιλέγουν δικαιολογίες. Και δεν αλλάζουν μυαλό και τακτική, γιατί αυτό κοστίζει και όσο δεν αλλάζουν, τόσο ο Ολυμπιακός θα ασχολείται με διάφορα ρεκόρ, αφού τον τίτλο δεν πρόκειται να τον χάσει ποτέ. Πώς το είχε πει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στην πρώτη φιέστα του;… «Θα πάρω, ακόμα άλλα 20». Εμειναν δηλαδή 14, οπότε κατά το 2030 τα ξαναλέμε. Καλά να είμαστε έως τότε.